style="background-image:url('https://memisa.be/wp-content/uploads/2024/09/Sans-titre-Publication-Facebook.png');"

9 september 2024

Uitbraak van apenpokken: Memisa onderneemt actie ter preventie en door medisch personeel op te leiden

Mpox, beter bekend als “apenpokken”, wint razendsnel terrein in de DR Congo en op het hele Afrikaanse continent. Sinds begin 2024 zijn al meer dan 15.000 gevallen bevestigd op Congolese bodem. 537 mensen zijn reeds overleden. Vooral kinderen krijgen het hard te verduren.

mains d'enfant mpox RD du Congo

 

De apenpokken verspreiden zich aan een gevaarlijk tempo over het Afrikaanse continent

Mpox komt al meer dan 10 jaar voor in de DR Congo. De afgelopen tien jaar is het aantal gerapporteerde gevallen elk jaar gestaag gestegen. In 2023 verscheen er een nieuwe en bijzonder besmettelijke stam van het virus op het toneel. In augustus 2024 verklaarde de WHO de apenpokken tot een noodtoestand voor de volksgezondheid wereldwijd. DR Congo is niet langer het enige getroffen land. Ondertussen zijn ook al gevallen gemeld in Burundi, Kenia, Rwanda en Oeganda. [1]

Ook in de gezondheidscentra en ziekenhuizen waar Memisa werkt, stellen we een toename van het aantal gevallen vast. In de provincie Zuid-Ubangi, in het westen van de DR Congo, zijn sinds januari 2024 1541 patiënten besmet geraakt. Ook Zuid-Kivu is niet gespaard gebleven. In Miti-Murhesa zijn sinds april 830 gevallen gemeld. Tot slot neemt ook de bezorgdheid toe in Burundi, waar tot nu toe 150 gevallen zijn gemeld. [2]

Sensibilisering om de verspreiding van apenpokken te vertragen 

Mpox is een zeer besmettelijke virale infectieziekte, die wordt overgedragen door:

  • contact met lichaamsvloeistoffen, huidlaesies of slijmvliezen van geïnfecteerde mensen.
  • direct contact met besmette dieren
  • onrechtstreeks via besmette materialen zoals matrassen, linnengoed of andere oppervlakken.

mains et bras mpox RD du Congo

Daarom is het essentieel dat de bevolking bewust is van de risicofactoren van besmetting. Memisa en haar lokale partners zetten zich in om de lokale gemeenschap te sensibiliseren en te informeren.

Huisbezoeken, het drukken van folders en het uitsturen van sensibiliserende boodschappen via de radio zijn slechts een aantal manieren waarop we gemeenschappen snel en nauwkeurig kunnen informeren over de symptomen en over hoe het virus wordt overgedragen.

Opgeleid medisch personeel voor een effectieve behandeling van de ziekte 

Ook de opleiding van medisch personeel is van cruciaal belang. De behandeling van apenpokken vereist specifieke kennis. Het spreekt voor zich dat artsen, verpleegkundigen en laboranten de basisprincipes van het behandelen van patiënten en het bevestigen van diagnoses goed beheersen.

personnel médical en blouse, masque et bonnet de protection se lave les mains

 

Ook andere werknemers in de medische sector moeten bewust worden gemaakt van de kwestie. Dit geldt vooral voor hygiënisten en schoonmaakpersoneel, die verantwoordelijk zijn voor het desinfecteren van de gebouwen en het beddengoed van de patiënten.

Wilt u ons helpen om de verdere verspreiding van de apenpokken tegen te gaan? 

Doe een gift aan Memisa en steun ons zodat we het gezondheidspersoneel kunnen opleiden en de bevolking kunnen sensibiliseren. 

Ik reageer op deze noodsituatie: Ik doe een gift

style="background-image:url('https://memisa.be/wp-content/uploads/2024/06/vluchtelingenituriii-scaled.jpg');"

12 juni 2024

Oost Congo : De positieve samenwerking met Memisa geeft ons de kracht om verder te gaan

Al meer dan 20 jaar werkt zuster Jeanne-Cécile nauw samen met Memisa als coördinator van onze partnerorganisatie binnen Caritas in Bunia. Afgelopen maand bracht ze een bezoek aan onze hoofdzetel in Brussel, waarbij ze de tijd nam om ons te woord te staan. In een boeiend gesprek over onder meer de onveiligheid in het oosten van de DR Congo en over de constructieve samenwerking met Memisa als trouwe partner, sprak zuster Jeanne-Cécile vooral haar dankbaarheid uit voor de ondersteuning.

Cécile ATIM NEDI. NYAMUNGU

  Dr./Zuster Jeanne-Cécile

“Ik ben Memisa ontzettend dankbaar voor alle steun…” Zuster Jeanne-Cécile trekt het gesprek niet zomaar op gang door eerst en vooral haar dankbaarheid te uiten voor de steun van Memisa. “Want de situatie in Ituri is echt niet gemakkelijk”, zucht ze… hoe strijdvaardig ze ook iedere keer voor de dag komt. In Bunia (in de provincie Ituri in het oosten van de DR Congo) waar Zuster Jeanne-Cécile woont en werkt, is deze steun meer dan ooit nodig. “In vergelijking met pakweg 20 jaar geleden zijn de uitdagingen op vlak van gezondheidszorg hier alleen maar groter geworden”, aldus zuster Jeanne-Cécile.

Samenwerken in het kader van een gelijkwaardig partnerschap

Om de uitdagingen op het vlak van volksgezondheid in de onveilige regio tegen te gaan, biedt Memisa sinds 1997 en in samenwerking met de BDOM Bunia structurele steun aan het gezondheidssysteem in verschillende gezondheidszones in Ituri, vooral in de eerstelijnszorg. De samenwerking met Memisa omschrijft zuster Jeanne-Cécile als “een om te koesteren”.

“In tegenstelling tot sommige andere partners, is er met Memisa steeds ruimte voor dialoog, en wordt ons niets van bovenaf opgelegd. Bij de opstart en uitvoering van projecten wordt steeds rekening gehouden met de noden op het terrein, alsook met de terreinkennis die we in de regio hebben opgebouwd”, aldus zuster Jeanne-Cécile.

Het grote verschil met de andere partners is dat Memisa vooral structureel te werk gaat, legt Jeanne-Cécile uit: “Memisa ondersteunt de versterking van het lokale gezondheidssysteem door capaciteits- en institutionele versterking voorop te stellen als doelstelling.”

De steun aan gezondheidszones in het oosten van de DR Congo is van cruciaal belang. Want wie het oosten van de DR Congo zegt, zegt meteen ook conflict. De bevolking, alsook de gezondheidsinfrastructuur, wordt er al decennialang geteisterd door onveiligheid. “De nood aan structurele steun op het niveau van gezondheidszorg is hier dan ook echt heel groot”, aldus zuster Jeanne-Cécile.

L’équipe de Memisa à Bunia

Situatie in het oosten van de DR Congo

Zuster Jeanne-Cécile vindt dat er niet alleen door België, maar vooral door de internationale gemeenschap te weinig aandacht wordt besteed aan het conflict in het oosten van het land, dat nu al decennia aansleept, en enorme gevolgen met zich meebrengt.

De onveilige situatie in het oosten van de DR Congo is er de afgelopen 20 jaar enkel op achteruit gegaan, getuigt Jeanne-Cécile. “Ook vroeger was er veel onveiligheid in de vorm van massamoorden, verkrachtingen enzovoort… Maar de frequentie van deze vormen van geweld, is vandaag veel hoger dan vroeger.”

In de provincie Ituri zijn er heel wat moeilijkheden. Dagelijks wordt de lokale bevolking geconfronteerd met allerhande vormen van geweld, van slachtpartijen en verkrachtingen tot vernielingen van (gezondheids)infrastructuur. “In deze moeilijke omstandigheden geeft Memisa ons de kracht om verder te gaan. Zonder het programma dat we samen met Memisa uitvoeren, zou de situatie voor de bevolking nog schrijnender zijn geweest.”. “Wanneer daar nog eens instabiliteit, conflict en een vluchtelingencrisis bijkomt, maakt dat alles nog moeilijker”, benadrukt Jeanne-Cécile.


Het belang van gekwalificeerd medisch personeel

Als coördinator van het programma ondervindt Zuster Jeanne-Cécile uiteraard heel wat moeilijkheden vanwege de context. Een van die uitdagingen die de onveiligheid met zich meebrengt is een tekort aan gekwalificeerd personeel in de gezondheidscentra van de getroffen gebieden. “Niet alleen gewone burgers, ook het personeel van de gezondheidscentra en ziekenhuizen slaat vaak op de vlucht. En dat kan je hen niet verwijten, want de situatie ter plekke is echt heel gevaarlijk”, aldus de zuster.

Centre de santé saccagé

Ondanks dat heel wat zorgverleners het leven hebben gelaten, is er toch een groot deel dat ter plaatse blijft. “Hier in het oosten van de DR Congo is er een enorme veerkracht bij het gezondheidspersoneel. Er zijn dokters en verpleegkundigen die ondanks de onveiligheid al meer dan 20 jaar op dezelfde plaats blijven, om hun lokale broeders en zusters te kunnen blijven verzorgen. Die veerkracht is onder meer te danken aan het programma van Memisa, dat hen de nodige ondersteuning biedt.”

Een grote uitdaging is om ervoor te zorgen dat er voldoende gekwalificeerd personeel aanwezig blijft in de regio. Om ervoor te zorgen dat het personeel niet wegvlucht en gemotiveerd blijft om in de regio te blijven, wordt daarom werk gemaakt van capaciteitsversterking. Het voorzien van opleidingen voor het zorgpersoneel is daarin een belangrijk onderdeel. “Er is vooral nood aan personeel die vrouwen kunnen bijstaan tijdens hun bevallingen, om de moeder- en kindersterfte te verminderen.”

“Via diverse opleidingen geven we (toekomstige) zorgverleners de kennis en capaciteiten die ze nodig hebben om in een moeilije context zorg te kunnen blijven bieden. We hebben aan 14 jongeren de kans gegeven om een diploma van zorgverlener te verkrijgen. Door hen van jongs af aan in eigen regio op te leiden geven we hen de goesting om hier te blijven eens ze afgestudeerd zijn en voor de bevolking te blijven zorgen. Daardoor zullen ze minder snel vertrekken.”

Vluchtelingencrisis en de hygiënekits

Door het aanhoudende geweld in de provincie Ituri zijn honderdduizenden mensen op de vlucht. Doordat massale slachtpartijen en verkrachtingen plaatsvinden, volledige dorpen worden afgebrand, moet de bevolking steeds verder op zoek naar voedsel, water, onderdak en gezondheidszorg. In het oosten van de DR Congo zijn honderdduizenden mensen intern ontheemd. Het feit dat mensen op de vlucht zijn en onderdak zoeken in de vluchtelingenkampen, bemoeilijkt hun toegang tot gezondheidszorg.

Voor honderdduizenden intern ontheemden in het oosten van de DR Congo is de toegang tot zorg een ferme uitdaging

De mensen die intern ontheemd zijn geraakt leven in precaire omstandigheden. Vooral vrouwen en jonge meisjes zijn kwetsbaar. De slechte hygiënische omstandigheden verhogen onder meer het risico op de verspreiding van ziektes. Daarbovenop zijn vrouwen en meisjes vaak het slachtoffer van gendergerelateerd geweld.

Om de hygiënische omstandigheden van vrouwen op de vlucht te verbeteren, hebben we 486 waardigheidskits, de zogenaamde kits de dignité, uitgedeeld in de zones Lita en Fataki. Deze kits zijn van groot belang in vluchtelingenkampen waar vaak een gebrek is aan basishygiëne. Deze kits bevatten onder meer ondergoed, maandverbanden, hygiënische doeken en zeep en bevorderen vooral de hygiëne van de vrouwen tijdens hun menstruatiecyclus. Op die manier tracht Memisa vrouwen een minimum aan waardigheid te gunnen in onveilig gebied.

“Of ze zich nu thuis of in een vluchtelingenkamp bevinden, daar houdt de natuurlijke ontwikkeling van het lichaam van een meisje of een vrouw geen rekening mee. In precaire omstandigheden moeten vrouwen hier echt in ondersteund worden”, zoals zuster Jeanne-Cécile het zo mooi verwoordt.

Naast waardigheidskits worden ook hygiënekits uitgedeeld, die vrouwen nodig hebben tijdens de bevalling. Het is belangrijk dat vrouwen in hygiënische omstandigheden kunnen bevallen. Wanneer dat niet gebeurt, kunnen de vrouwen alsook de pasgeborenen ernstige infecties oplopen, waardoor zowel de moeder- als kindersterfte oploopt.”

Zoals eerder aangehaald loert gendergerelateerd geweld in deze moeilijke omstandigheden ook steeds om de hoek. Dat aspect is ook opgenomen binnen de samenwerking, waarbij we sensibiliseren en medicijnen aanreiken die het risico op overdraagbare ziektes verkleinen. “Door hierover te sensibiliseren breken de vrouwen in kwestie vaak uit hun stilte en durven ze erover te spreken”, besluit Jeanne-Cécile.

Steun Memisa en help de vrouwen in Oost-Congo.

  -> Ik doe een gift   

 

style="background-image:url('https://memisa.be/wp-content/uploads/2024/05/WhatsApp-Image-2024-05-13-a-12.35.44_df5188cc.jpg');"

29 mei 2024

Hevige regenval en overstromingen bedreigen de toegang tot gezondheidszorg in Burundi

De Burundezen krijgen te maken met een aantal desastreuze gevolgen van de klimaatverandering. Sinds september 2023 regent het vaker dan normaal. Maar het regent er ook harder. De afgelopen maanden is de hevige regenval alleen maar toegenomen in intensiteit. Meer dan 100.000 mensen zijn gedwongen hun huizen te verlaten om aan de overstromingen te ontsnappen en zich te beschermen tegen mogelijke aardverschuivingen.

Hevige regenval, aardverschuivingen en het risico op overstromingen: een kettingreactie 

Volgens de VN zijn sinds de herfst van 2023 meer dan 200.000 mensen getroffen door stortregens, hagel, overstromingen of aardverschuivingen (OCHA, 2024). Zo’n 100.000 van hen hebben noodgedwongen hun huizen moeten verlaten op zoek naar een nieuwe woonplaats in gebieden die gespaard bleven van de wateroverlast. In allerijl en nat van de regen -die met bakken uit de hemel blijft vallen- bouwen deze families hun nieuwe huizen met dekzeilen en stukken hout. Anderen zoeken onderdak in scholen en in kerken. Maar na slechts een paar maanden of weken krijgen deze mensen het bevel opnieuw te vertrekken: het gebied wordt op zijn beurt bedreigd door overstromingen en aardverschuivingen. Er moest alweer een nieuwe plek worden gevonden die bescherming biedt en de getroffenen moesten opnieuw beginnen.  Heel wat inwoners van de regio hebben de afgelopen jaren meermaals moeten verhuizen. [1].

Op 19 april 2024 vond er opnieuw een aardverschuiving plaats in Kirasa. Eén persoon kwam om het leven en meer dan 375 huizen raakten beschadigd. De waterkrachtcentrale van Kirasa werd verwoest. Waterreservoirs (ofwel: watertanks) raakten beschadigd. Deze overvloedige regenval brengt met zich mee dat het waterniveau van het Tanganyikameer stijgt, en dat is gevaarlijk.

Het fenomeen El Niño

Burundi heeft normaal gezien 2 regenseizoenen: het eerste loopt van september tot januari, het tweede van maart tot mei. Dit jaar liep het regenseizoen gewoon door, zonder onderbreking. En dat heeft alles te maken met het klimaatfenomeen El Niño.

Een grote ramp voor de gezondheid van de Burundese bevolking

Op dit moment zijn 5 gezondheidsstructuren verwoest door de overstromingen. Heel wat anderen zijn niet meer bereikbaar vanwege ondergelopen toegangswegen. Dat wil zeggen dat duizenden mensen geen toegang meer hebben tot gezondheidszorg. Honderden zwangere vrouwen kunnen niet meer naar een ziekenhuis of gezondheidscentrum om er te bevallen aan de zijde van een zorgverlener. Zorginstellingen die wel nog operationeel zijn, kunnen wegens logistieke beperkingen geen medicijnen meer krijgen.

Inondations Burundi - pharmacie sous eaux

Daarnaast hebben meer dan 20.000 huishoudens hun oogst verloren. Minstens 40.000 hectare aan akkers liep onder water. Dit wijst op een nakend voedseltekort de komende maanden, met alle gevolgen van dien voor de voeding kinderen.

In haar rapport wijst het Bureau voor de Coördinatie van Humanitaire Aangelegenheden (OCHA) ook op het aantal toiletten die door de overstromingen werden vernield. Toegang tot degelijke toiletten is immers een grote uitdaging voor de volksgezondheid in het land. Menselijke uitwerpselen bevatten namelijk heel wat bacteriën en andere besmettelijke stoffen. Deze stoffen kunnen waterbronnen besmetten. Ziekten zoals diarree, cholera, dysenterie en tyfus kunnen voorkomen bij mensen die in de buurt van niet-beschermde ontlastingsplaatsen wonen.

Nood aan humanitaire hulp

De ontheemde bevolking heeft dringend nood aan humanitaire hulp. Noodopvang is nodig, alsook keukenmateriaal, matrassen en muskiettennetten. Er is ook nood aan voedsel. In Kirasa hebben minstens 2.500 mensen voedselhulp nodig (OCHA). Tot slot zijn ook de installatie van toiletten in de vluchtelingenkampen en wateropvang- en waterconserveringskits een prioriteit.

Inondations Burundi - personnes et voiture dans les rues

Wat doet Memisa in Burundi ?

Deze klimaatrampen laten zien hoe belangrijk het is om een robuust gezondheidszorgsysteem te hebben dat resistent is tegen de gevolgen van klimaatverandering. Een zorgsysteem dat de continuïteit van de gezondheidszorg kan garanderen, wat er ook gebeurt. In Burundi werkt Memisa dag in dag uit aan het versterken van de lokale gezondheidszorg, zodat de toegang tot gezondheidszorg voor de Burundezen verbetert, ook wanneer er externe schokken zijn.

Steun ons project

Steun dit jaar de bouw van een medisch centrum in Pay Kongila in de DR Congo

Ik doe een gift